ارزیابی زمین ساخت فعال بخش مرکزی پانه فزاینده مکران، جنوب خاوری ایران: مقایسه بررسی داده های صحرایی و مطالعات ریخت زمین ساختی

این پژوهش مطالعات صحرایی و زمین ریخت­ساختی را بر روی راندگی های قصرقند و کهورکان، در بخش خاوری پانه فزاینده مکران در جنوب خاوری ایران، به منظور بررسی میزان فعالیت زمین­ساختی مورد استفاده قرار داده است. فعالیت امروزی زمین­ساخت یک منطقه بر روی توپوگرافی و مناظر سطحی زمین تاثیرگذار است و به همین دلیل تجزیه و تحلیل شاخص های ریخت­شناختی بر روی شاخص هایی همچون پیشانی کوهستان (smf)، فرازسنجی (hi) و گرادیان طولی رود (sl) برای بررسی فعالیت نسبی راندگی های ذکر شده، مورد استفاده قرار گرفت. از طرفی مطالعات و مشاهدات صحرایی در شناخت هر چه بهتر نوع فعالیت گسل و تشخیص فعالیت نسبی آن بر اساس تاثیرگذاری گسل بر جدیدترین واحدهای سنگی مورد توجه قرار گرفته است. اندازه گیری و مشاهدات صحرایی ساز و کار گسل قصر قند با راستای خاوری-باختری را در تمام طول خود عملکرد یکسان راندگی نشان داده است. این گسل با شیب به سمت شمال باعث قرار گیری توربیدایتهای الیگوسن در فرادیواره بر روی رسوبات عموما سست و نرم میوسن در فرودیواره شده است. راندگی بر روی رسوبات کواترنری در بخش خاوری گسل حاکی از فعالیت امروزی بالای این بخش از گسل است. در تناقض، تجزیه و تحلیل شاخص های ریخت­شناختی تاکید بر فعالیت بالا در سراسر گسل و حتی بخش باختری دارد. بررسی های انجام شده حاکی از تغییر رخساره رسوبات در فرادیواره راندگی از خاور، شیلی، به باختر، ماسه سنگی، است. این تغییر رخساره باعث تغییر در مقاومت سنگ در برابر فرسایش و در نتیجه تغییر در توپوگرافی و تاثیر بر رفتار شاخص های ریخت­شناختی در طول گسل شده است.